Door familieomstandigheden kon ik de officiële opening van de nieuwe zolder van ons Stadsmuseum helaas niet bijwonen. Daarom bezocht ik de zolder onlangs als zeer eenzame bezoeker. En ik moet zeggen, ik was aangenaam verrast. Wat een prachtige vernieuwing: mooie vitrines, een geraffineerde inrichting, een goede verlichting en vooral veel boeiende verhalen over de geschiedenis van onze stad. Een geweldige aanwinst.
Er zijn allerlei interessante films over de geschiedenis te zien, onder meer over het rampjaar 1672, over het Romeinse castellum en over Woerdense kunstenaars. Er zijn talloze objecten verzameld die de geschiedenis illustreren, zoals de ontroerende koffers van onze Molukse medeburgers, die altijd gepakt stonden voor een droom die nooit is uitgekomen: een eigen Molukse republiek.
Wat ik wel verwarrend vond, waren de vele nummers bij de objecten die verwijzen naar een catalogus, die ik niet bij me had. Achteraf bleek die wel aanwezig. Dus als u de zolder bezoekt, vergeet niet de mooie en duidelijke catalogus ter hand te nemen en daarna weer terug te leggen. Misschien zou het handig zijn deze te koop aan te bieden aan de bezoekers van de zolder.
Helaas bleken de vrienden het geheel te hebben laten afweten bij de speciale rondleiding die het Stadsmuseum voor hen had gereserveerd op 6 juni jl. Als uw secretaris vloog het schaamrood me naar de wangen.
Behalve de zolder is er ook een fraaie zomerexpositie te bewonderen: Bon voyage. Tekeningen, die onze stadgenoot Cornelis Vreedenburgh (1880-1946) maakte tijdens zijn reizen naar Frankrijk, Zwitserland, Italië en Palestina. Een prachtige collectie van deze ontegenzeggelijk uitmuntende tekenaar. “Tekenen”, zei Paul Klee, “is uit wandelen gaan met een lijn”.
Dat spontane van de tekening herken je ook bij Vreedenburgh, het is allemaal vlot en zonder veel pretenties toevertrouwd aan zijn schetsboek. Het levert schitterende natuurtaferelen, stadsgezichten, intieme schetsen van mensen aan het strand. Je voelt de sfeer van de zonnige wereld van het zuiden.
Bijzonder indrukwekkend vond ik zijn aquarellen, van een schip in de haven, van Bardolini aan het Gardameer, maar meer nog zijn Mediterrane markt. Wat een schitterend doek: vol beweging en kleur met sterk impressionistische trekjes. Zo kennen we Vreedenburgh, zo’n nauwkeurige, weinig avontuurlijke, klassieke Haagse school schilder, nauwelijks. Dit doek beneden tegenover de trap, is een juweel. Dit doek is alleen al een bezoek waard! Jammer dat Vreedenburgh niet meer in deze stijl heeft geschilderd.
Naast Vreedenburgh heeft het Stadsmuseum tevens vier hedendaagse vrouwelijke kunstenaars uitgenodigd om reistekeningen te exposeren. Dat is een heel geslaagde en verrassende combinatie geworden door de grote tegenstellingen.
Anne Jitske Salverda maakte in aquarel frisse reisimpressies onder meer in Cuba. Prachtig vond ik Finales, een aquarel van een kleurrijk landschap. (links naast de schoorsteen).
Rineke Zikken verraste me met rake en soms romantische gekleurde pentekeningen, onder meer van Genua, Frankrijk en Marokko.
Peti Buchel tenslotte heeft een heel scherpe en vlotte tekenpen. Haar tekeningen zijn vol rake lijnen van voornamelijk Marokkaanse stadsgezichten, zoals De vis is binnen, Bootjes aan het strand, Maison Illich en Naar de oceaan in Tanger. Een feest om naar te kijken.
Wil je alvast in de vakantiesfeer komen, dan is deze tentoonstelling een aanrader. Fijne, spontane ongecompliceerde kunst waar je vrolijk van wordt.
De Vrienden van het Stadsmuseum hebben deze expositie mede gefinancierd.
Frans Lander