Tussen emotie en schoonheid
Je moet maar kiezen… je lievelingsobject…welke overweging overheerst: de sentimentele waarde of de schoonheid van het object… Voilà het dilemma van de deelnemers aan deze bijzondere expositie in het Woerdense Stadsmuseum. Bijzonder ook omdat deze tentoonstelling vele mooie verhalen vertelt, verhalen van min of meer bekende Woerdenaren bij hun uitgeleende lievelingskunstwerk .
Je moet wel even wennen aan het idee…het gaat niet alleen om wat je ziet, maar vooral ook om het verhaal achter de tentoongestelde objecten.
Uiteraard is zo’n opzet hoe origineel ook, niet van gevaren ontbloot.
In de eerste plaats vormt niet de kunstzinnige waarde en het unieke karakter van het tentoongestelde de rode draad van de tentoonstelling, maar de waarde die de eigenaren zelf aan hun kunstwerk toekennen. Desalniettemin is dat niet een storend element omdat bij de inrichting van de expositie toch een zekere ordening is aangebracht, waardoor je toch een goede totaal indruk krijgt.
Een ander gevaar is dat het narratieve en niet de kunst domineert… soms is dat maar goed ook, omdat het verhaal in een enkel geval interessanter lijkt dan het kunstobject.
Er is door gekozen opzet van de tentoonstelling uiteraard een ongelooflijke variëteit van artistieke stijlen en vormen te ontdekken. Zo zijn er vele foto’s, glaswerk, beeldhouwwerk, lithografieën, pasteltekeningen, schilderijen, boekdrukkunst en zelfs een kaart van Indonesië uit een schoollokaal van weleer.
Het meeste werk is van relatief recente datum, soms werk van een familielid, en zelfs – zeer verwonderlijk – werk van de hand van de bekende Woerdenaar zelf. De lievelingen blijken eigen schepsels te zijn….
Onvermijdelijk een veelheid aan stijlen, van zeer figuratief tot abstract, naïef of surrealistisch.
In korte filmpjes vertellen de Woerdenaren allen hun geheel eigen verhaal… die vaak ontroerende verhalen zijn minstens zo belangrijk als de kunstobjecten zelf… ze geven die objecten een achtergrond; deze worden daardoor een soort document humain, zoals het beeldje van de koe van Cor Janmaat die 100.000 liter melk had gegeven of het schilderij van Claartje van Riet, die enkele jaren geleden is over leden. De verhalen maken van het Stadsmuseum een Lieu de mémoire; dit en de sterke verbondenheid met onze eigen gemeente en zijn inwoners, vormen sterke troeven en leiden hopelijk tot een grote belangstelling en nauwere betrokkenheid van onze bevolking bij ons Stadsmuseum.
Juist de grote verscheidenheid en de boeiende verhalen van de Woerdenaren maken dat iedereen er wel iets van zijn gading vindt. Ik was nogal onder de indruk van het bijzondere glaswerk uit Leerdam van Victor Molkenboer, het zeer herkenbare brutale schilderij van Herman Brood, het schitterend Slapende hertje, een sculptuur van Jan Kriege, de pasteltekening Een nieuw begin van Nele Nederlof-Walschot, het sobere houten beeldhouwwerk Knielen en bezielen van Omer Giellet, het surrealistische The Flyer van Tarmo Roosimölder en het naïeve schilderij Zicht op Amsterdam van Henry Verhage. Dat waren mijn lievelingen, maar dit is uiteraard een zeer persoonlijke keuze….. ik zou zeggen, Zoek uw eigen lieveling maar uit.
Frans Lander