Overweging uitgesproken door Frans Lander tijdens de dienst ter afscheid van Hans van Ommeren

Overweging uitgesproken door Frans Lander tijdens de dienst ter afscheid van Hans van Ommeren in de Petruskerk te Woerden op 29 december 2018 namens de Vrienden van het Stadsmuseum

 Wie is het die zo hoog gezeten, zo diep in het eindeloze licht…

(Joost van den Vondel)

 Hans was altijd op zoek naar het mysterieuze, naar het ongrijpbare licht.

Kunst had voor hem een spirituele lading en betekende voor hem een vorm van openbaring van de wereld, die schuil gaat achter de waarneembare dingen; kunst maakte voor hem het onzichtbare zichtbaar.

Uit dat besef ontsproot ook zijn onverzadigbare drang mensen te betrekken bij allerlei vormen van kunst, bij de inspirerende kracht van schoonheid.

Dat kwam tot uiting op velerlei wijzen, in het bijzonder in zijn betrokkenheid bij het Stadsmuseum Woerden. Dat dit museum er überhaupt nog is, danken wij aan twee grote figuren. Allereerst aan Victor de Stuers, de hoge rijksambtenaar, die eind negentiende eeuw voorkwam dat het oude Stadhuis zou worden afgebroken en aan die andere opvallende figuur: onze Hans van Ommeren. Hans voorkwam in 1999 dat het toen nog gemeentelijk museum zou worden verkwanseld. Dank zij zijn gloedvolle interventie bij het gemeentebestuur werd het museum verzelfstandigd en werd hijzelf de eerste voorzitter van het onafhankelijke bestuur. Het Stadsmuseum heeft altijd op de warme en soms zelfs ongedurige belangstelling van Hans kunnen rekenen. Hij was de bedenker en aanjager van talloze initiatieven, zoals bijzondere exposities en van de Leo Gestelkamer. De huidige Gestelpromenade kwam mede door Hans tot stand. Hij maakte de foto’s en Woerden is nu meer dan ooit de stad van Leo Gestel.

Nadat hij was afgetreden als voorzitter van het bestuur, richtte hij de Vrienden van het Stadsmuseum op en was daarvan tot voor kort de inspirerende voorzitter.

Vanuit deze Vriendenkring bleef hij het Stadsmuseum voorzien van waardevolle adviezen.

Wat had hij van Woerden ook graag de fotostad van Nederland gemaakt. Hij maakte daarmee destijds een begin met de fraaie fotogalerie in de gewelven van het kasteel.

Maar ook daarbuiten was hij actief. Mede dank zij Hans ontstond in 2006 het Loket spontane zaken, waarmee het Cultuur Platform kunstenaars en innovatieve kunstzinnige activiteiten in onze gemeente kon ondersteunen. Daarenboven was Hans werkelijk een meester in het vinden van sponsoren voor culturele manifestaties en dergelijke en hij was niet te beroerd om ook zelf de portemonnee te trekken. Zo drukte hij voor het Millennium Platform gratis brochures over duurzaam gedrag.

In 2015 raakte Hans betrokken bij de rondreizende Europese tentoonstelling Routes of Liberation. In dat kader creëerde hij zijn in het oog springende serie van Schuldige plekken, plekken in Woerden die een duister en pijnlijk verband hielden met de tweede Wereldoorlog en vrijheid.

Vrijheid bestaat in woorden, die brood geworden zijn, stemmen die gebroken zijn …  dichtte Guillaume van der Graft.

Hans stem is nu voor eeuwig gebroken maar die stem heeft ons woorden van troost en ontroering geschonken. Hans, het verdriet van Rolien en ons is immens,  doch wordt enigszins dragelijk doordat wij voor immer in onuitspreekbare dankbaarheid de warmte van je woorden mogen koesteren alsmede de inspirerende kracht van je begaafde sprankelende persoonlijkheid.