Zondag 24 september jl. was wel een zeer gedenkwaardige dag; het was de dag dat we tijdens een bijzondere vriendenmiddag in ons Stadsmuseum feestelijk afscheid hebben genomen van Hans van Ommeren als oprichter en eerste voorzitter van de Vrienden van het Stadsmuseum.
De middag kreeg de titel Wat een portret passend bij de expositie van portretten van Neel Korteweg, maar meer nog passend bij Hans, want hij is en blijft een veelkleurig en sprekend Woerdens portret. We hebben hem ludiek en muzikaal in het zonnetje gezet als dank voor zijn belangeloze en jarenlange inzet voor de kunst en cultuur in Woerden in het bijzonder voor ons Stadsmuseum.
De middag begon, na het welkomstwoord van onze nieuwe voorzitter Dick Launspach (met Coby Leenheer als duovoorzitter) met een bijzondere verrassing voor Hans: een optreden van zijn eigen pianolerares, Carol Ruiz, die een prachtige vertolking gaf van muziek van Manuel da Falla, Alexander Scriabin en Frederic Chopin. Voor ons, maar vooral voor Hans, een schitterend muzikaal optreden.
Vervolgens toog het vriendengenootschap naar boven naar de Vroedschapzaal, waar de secretaris van het bestuur, een presentatie van het portret door de eeuwen heen ten beste gaf, met daarin ook enkele prachtige portretten uit de lopende tentoonstelling, maar waarin onverwachts ook vijf onthullende portretten van Hans opdoken. Die portretten waren konterfeitsels van de hand van de overige bestuursleden die bij hun portret ook ieder de volgend korte kenschets van Hans gaven. (zie illustratie)
- Hans als fotograaf. Fien gaf een beknopte en zeer rake kenschets van Hans als fotograaf: een unieke meesterfotograaf die met licht schildert, onder andere de prachtige Troostbomen.
- Hans als mecenas of suiker oom; Coby belichte de vrijgevige Hans, die zoveel geld bijeen wist te vergaren voor allerlei activiteiten in en rond het Stadsmuseum en waar nodig ook in de eigen buidel wist te tasten.
- Hans als Kunstpaus. Frans duidde Hans als kunstpaus; hij stond onder meer aan de wieg van het Loket Spontane Zaken (thans Culturele Zaken) waarvan ook ons Stadsmuseum vaak financiële steun heeft ontvangen, onder meer voor de exposities Licht op Van Esterik en Schatten van Woerdenaren.
- Hans als Bourgondiër, Dick die Hans al kent vanaf de lagere school gaf ons een beeld van Hans als rasechte Bourgondiër en levensgenieter.
- Hans als Don Quichot. Jan droeg een prachtig gedicht voor over Hans als Don Quichot en eindigde als volgt:
De titel is niet Don Quichot
Ik verander hem in: The Don Who Shot
Want als geen ander weet jij waar de kazers kazen,
de kuipers kuipen, de prekers preken…
maar dat een sluiter ….sluit
en alleen de schieter…schiet
En de nieters….
de nieters…. niet
De bestuursleden overhandigden Hans na het exposé hun schilderijtjes, een erelidmaatschap voor het leven en een mooie fles wijn. Voor zijn trouwe Roelien was er een ruiker bloemen. Ook gaf het bestuur het Stadsmuseum officieel het jeugdportret van Leo Gestel door Neel Korteweg in bruikleen.
Namens de leiding van het Stadsmuseum sprak Katrien een zeer warm en welgemeend dankwoord uit en overhandigde onze Bourgondiër een fles wijn alsmede een volledig verzorgde reis naar een Nederlands of Belgisch museum.
Hans bedankte ieder van harte en gaf aan dat hij met velen in Woerden vruchtbaar heeft mogen samenwerken en dat hij zich nu gaat wijden aan een nieuw fotografiemuseum tezamen met Dim Gerritse in één van de oude magazijnen van de firma Gerritse.
Tenslotte daalden we af naar de onoverkomelijke hapjes en drankjes en de daarbij behorende vriendelijke conversaties….Het was een onvergetelijke middag.
Frans Lander, secretaris
1 gedachte over ““Wat een portret”, afscheid van voorzitter Hans van Ommeren”
Reactie…Fijn te lezen dat het afscheid van Hans gevoel en dank heeft getoond.
sluit mij graag aan en zijn vriendelijke omgang en samen werking heeft indruk gemaakt, dank Hans !!!
groet aan alle vrienden .Ad Marbus