Landschappen en stadsgezichten van De Kunstkring
Een bijzondere expositie in het Stadsmuseum van Woerden.
Ter gelegenheid van het 40jarig bestaan van de Kunstkring Woerden hebben de leden van de Kunstkring zich laten inspireren door het thema Woerdense landschappen, stadsgezichten en dorpsgezichten. Een deskundige jury heeft een selectie van de 55 allerbeste werken geselecteerd. Deze kunt u tot eind juni bewonderen in ons Stadsmuseum.
De tentoonstelling is in verschillende opzichten een schot in de roos:
Allereerst wordt een verbinding gelegd tussen de Kunstkring en ons Stadsmuseum.
Voorts komt een voor Woerdenaren aantrekkelijk thema aan de orde: kunstwerken die Woerden en omgeving tot onderwerp hebben; er valt dus veel te herkennen, stads- en dorpsgezichten zowel als landschappen uit de omgeving.
Dit alles resulteert in een schat aan afbeeldingen en een grote variëteit aan technieken en stijlen, van zeer realistisch tot bijna abstract, van impressionistisch tot naïef. Er is grafisch werk, fotografie, veel olieverf of acryl op doek, aquarellen en gemengde technieken. Kortom een ruime keuze.
Op deze wijze worden Woerden en Stadsmuseum dichter bij elkaar gebracht. Sommige kunstenaars zijn vertegenwoordigd met één kunstwerk, andere met meerdere..
Ik heb de expositie twee keer bezocht en geef u in het onderstaande graag mijn indrukken weer. Er is een zo’n grote verscheidenheid aan werk, dat er voor iedereen wel iets naar zijn gading is. Er valt genoeg te genieten, want er zitten pareltjes tussen het getoonde werk. Laat ik de belangrijkste noemen.
Ik was zeer onder de indruk van de kwaliteit van het fotografisch werk: het werk van vier fotografen: Dinie Mooiman, Aard Sliedrecht, Frons van der Reep en Alex Feenstra.
Dinie is duidelijk een begaafde fotografe. Haar Kanis gezien vanaf het Oortjespad roept een mysterieuze avondsfeer op, licht en kleur geven de foto iets kosmisch. In deze fototechniek vervagen de grenzen tussen foto en schilderdoek.
Aard Sliedrecht is een documentalist: hij is in staat bijzondere beelden vast te leggen van heel gewone dagelijkse dingen en tilt ze daarmee als het ware uit boven de werkelijkheid; dat geldt in het bijzonder voor het tafereel van jongeren voor de Petruskerk. Een prachtige levendige compositie die wel iets heeft van een geënsceneerd theater.
Fons van de Reep gaat nog een stap verder en maakt van zijn foto’s bijna abstracte composities. Hier wordt de werkelijkheid op verrassende wijze weergegeven: het alledaagse krijgt een heel bijzondere lading in Balkon aan de Hunze. Wat een krachtig spel van lijnen en kleuren. Een klein meesterwerk.
Dat laatste geldt ook voor de foto van Alex Feenstra: Waterkant. De schitterende kleuren, de geraffineerde diagonale compositie…ik vroeg me af of dit nu wel een foto was of een geschilderd doek. Dit is fotografie op een heel hoog niveau.
En dan was er enig grafisch werk van de hand van Martin Bakhuizen. Zijn digitale grafiek is zeer overtuigend. Twee maal beeldt hij Bredius af: eenmaal met zeer scherpe trefzekere contouren en eenmaal meer mysterieus in een geraffineerd netwerk van fijnzinnige lijnen, het lijkt wel kant. Zijn Kerk te Woerden is geheel anders: een heel speelse linosnede.
Jaap van der Voorden sr. – overigens zeer goed vertegenwoordigd op deze expositie – verrast ons met een aquarel in sepia De Rijnbrug.
Helga van Kleef schetst met houtskool, pastel en krijt een dromerig Tuinhuisje.
Een beperkt aantal kunstenaars heeft zich aan de aquarelkunst gewaagd: een heerlijke, vlotte, spontane techniek, zoals blijkt uit het werk van Meta Jaarsma dat zeer licht van toon en ruimtelijk is.
Jaap van der Vooren sr. heeft eveneens enkele aquarellen in de aanbieding onder andere een zeer vlot geschilderd Station.
Truus Pluim-Cordes is vertegenwoordigd met enkele aquarellen, waarvan vooral De Haardijk opvalt door het mooie licht en de boeiende ruimtewerking. Ook Geerco Hofstra beoefent de kunst van het aquarel, in Bredius I en II geeft hij blijk van zijn technische vaardigheid door de mooie sfeertekening en een vakkundig gebruik van deze techniek, waarbij hij door het geraffineerde kleurgebruik grote diepte weet te suggereren. Elly City Art gebruikt haar aquarellen om de levendigheid van de stad bijvoorbeeld in de Kruisstraat af te beelden.
Blijven over de vele schilderijen in acryl of olieverf.
Twee schilders hebben zich gewaagd een Woerdens doorkijkje: Tieneke Hoepman met een Doorkijkje naar de Bonaventura en Jaap van de Vooren sr. met een doorkijkje naar de Petruskerk. Waar Tieneke een mysterieus en donker perspectief hanteert, waarachter de kerk oplicht, gebruikt Jaap in zijn fraaie compositie gedempte ingehouden kleuren en weet zo de sfeer van de steeg op te roepen.
Hans Hagen heeft me werkelijk verrast met zijn De Hoge Woerd bij avond.
Een heel sfeerrijk doek waarin licht en schaduw tussen de bomen zeer sprekend zijn weergegeven. Hans heeft nog meer doeken in de aanbieding zoals de Utrechtsestraatweg, een doek dat opvalt door de felle oranjekleur en de opbouw in twee horizontale lijnen van bomen. Puck Sluis voert ons naar de weidse Woerdense polders, waarbij zij de ruimte volledig tot zijn recht laat komen.
Henk Eijlers is met vier doeken goed vertegenwoordigd op deze tentoonstelling: zijn werk is heel kleurrijk, zoals bijvoorbeeld het Theehuis en de Petruskerk, van boven gezien. Henk werkt met grote gewaagde kleurvlakken. Hij vereenvoudigt soms de vormen, waardoor de schildering iets fris en naïefs krijgt, met name in zijn Kasteel.
Ook Elly de Wachter heeft zich tweemaal aan het Kasteel van Woerden gewaagd:
hoewel deze doeken realistischer lijken, heeft Elly haar kastelen op een zekere afstand als iconen van Woerden weergegeven.
Inge Sips hanteert in Boerendijk I en II grove brutale expressionistische vormen en kleuren.
Theo Aarsen heeft Woerden vanaf de Bonaventurakerk tweemaal afgebeeld: eenmaal bij daglicht en eenmaal bij nacht. Dat geeft een mooie en spannende tegenstelling, door de grote verschillen in kleur en licht. Heel vakkundig gedaan.
Meta Jaarsma weet met haar doeken, waaronder Een plekje vrij, heel raak de ruimte van het polderlandschap rond Woerden weer te geven.
Hetzelfde geldt voor Karel van Donselaar; wat bij hem opvalt is de hoge horizon, de mooie tinten groen en de bijna kosmische Rust en ruimte die dit alles uitstraalt.
Nelleke Kuipers speelt met De Watertoren, die zij driemaal afbeeldt, eenmaal redelijk realistisch en de andere twee maal zeer speels en geestig.
Nancy Six-Dijkstra schilderde een heel kleurrijk collageachtig doek van allerlei elementen van de stad Woerden.
Annelies van der Sman verblijdt ons met drie doeken: Augustus, Meander en Kastanjes. Drie schitterende doeken. De eerste twee blinken uit door de fraaie compositie, de vrije schildertoets, de ruimtelijke werking en de beweeglijke waterpartijen. Kastanjes is heel verrassend door het grillige bijna Jugendstilachtig spel van takken en de grijze loodzware sfeer die het doek oproept.
Henny van Dijk Parijse Brug: zijn grote doek geeft een fris beeld van een typisch Woerdens stadsgezicht.
Onweer gaat voorbij van G.J.N. Snelrewaard is een nogal geladen doek vol elektriciteit, waarbij de donkere horizontale lijnen worden doorbroken door een lichtgele band waarin het silhouet van Woerden fraai is gevangen.
Gerdien Meijnen tenslotte is met vier doeken duidelijk aanwezig: haar werk is altijd herkenbaar. Uitzicht, Poëtisch landschap, Doodse wintertijd en IJsnacht Vijverbos zijn de titels van de geheimzinnige, sfeerrijke en poëtische doeken. Bij de laatste twee doeken, zeer geslaagde composities, voel je de kou door het ijzige blauw. In het Poëtisch landschap is alles in beweging; dit fraaie, expressionistische, dromerige doek is vol kleur en mystiek.
Deze expositie is werkelijk een aanrader: ga eens langs en ontdek Woerden op een heel originele en verrassende manier. Dat kan tot eind juni.
Frans Lander